هوش مصنوعی جغرافیایی، معروف به GeoAI، با ترکیب داده‌های مکانی و الگوریتم‌های هوش مصنوعی، به محققان و مهندسان دریایی این امکان را می‌دهد که اطلاعات جمع‌آوری‌شده از کف دریا و محیط دریایی را با دقت بالا تحلیل کنند. این فناوری قادر است اجسام زیرآبی مانند لاشه کشتی‌ها، موانع طبیعی و تغییرات زمین‌شناسی بستر دریا را شناسایی و طبقه‌بندی کند و در نتیجه دقت نقشه‌برداری دریایی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

GeoAI کاربردهای متعددی دارد؛ از پردازش داده‌های سونار و ایجاد مدل‌های سه‌بعدی بستر دریا تا پایش تغییرات محیطی و پیش‌بینی روندهای آتی. این فناوری به تیم‌های هیدروگرافی کمک می‌کند تا تصمیمات سریع و دقیق برای ناوبری، مدیریت منابع دریایی و حفاظت محیط زیست اتخاذ کنند و داده‌ها را برای تحلیل‌های بعدی ذخیره کنند.

دفاتر هیدروگرافی و سازمان‌های دریایی علاوه بر تولید نقشه‌های ناوبری دقیق، از GeoAI برای تشخیص تغییرات ناشی از بلایای طبیعی و پدیده‌های منطقه‌ای نیز استفاده می‌کنند. برای مثال، پس از طوفان‌های شدید یا تغییرات بستر دریا، GeoAI می‌تواند تغییرات لازم برای به‌روزرسانی نقشه‌ها را به‌سرعت شناسایی کند.

علاوه بر این، بسیاری از سازمان‌های دریایی از مجموعه‌ای از حسگرها استفاده می‌کنند که داده‌های عظیمی درباره بیولوژی، شیمی و فیزیک اقیانوس‌ها تولید می‌کنند. GeoAI قادر است این حجم داده را پردازش کند و در صورت نیاز، هشدارها و تحلیل‌های فوری به متخصصان ارائه دهد.

استفاده از GeoAI نه‌تنها به شناسایی و پایش موارد موجود کمک می‌کند، بلکه ابزارهای یادگیری ماشین و مدل‌های یادگیری عمیق آن، امکان تحلیل دقیق‌تر و تصمیم‌گیری بهتر در مقیاس وسیع را برای کارشناسان GIS و تیم‌های هیدروگرافی فراهم می‌کند.

با توجه به اینکه حدود ۷۰٪ تجارت جهانی توسط حمل‌ونقل دریایی انجام می‌شود و ارزش اقتصاد آبی سالانه بین ۳ تا ۶ تریلیون دلار برآورد شده، استفاده از GeoAI در مدیریت منابع دریایی و پایش محیط‌زیست دریایی اهمیت حیاتی دارد و می‌تواند پایه‌گذار تحولاتی بزرگ در این حوزه باشد.